Marathon van Londen: The Hottest Edition

Afgelopen zondag waren Jasper en Lorraine in Londen om de 110-jarige viering van de marathonafstand van 42.195meter te vieren. De startknop werd ingedrukt door hare majesteit de Queen die ook al verdacht dicht richting die 110 jaar aan het gaan is.

Onder een strak blauwe lucht vertrokken beiden en dankzij de brandende zon liepen niet alleen de tijden een klein beetje op maar ook de sfeer  daar langs de Thames.

finish

Uiteindelijk was het Jasper die over de finish kwam in 3:26.09. Aardig geroosterd naar eigen zeggen.

Niet heel veel later was het de buurt aan Lorraine om het laatste stukje langs Buckingham Palace en The Mall te lopen en in 3:44.16

Statistieken

Jasper hield 9% van het totale veld niet achter zich, maar bleef er dus wel 36.387 lopers voor. 747ste man van 40+. De tweede helft haalde hij 1334 lopers in en 90 kwamen hem voorbij.

Lorraine hield maar liefst 33.591 lopers achter zich en werd 231.
De tweede helft van de marathon haalde ze 2351 in en slechts 77 kwamen haar voorbij.

Ruim een maand later, is er dan nog een kater?

Het is dinsdagavond, de vrouw heeft een zwemles en ik heb een stuk gevuld speculaas los getrokken. Ja, het is die tijd van het jaar. En met losgetrokken bedoel ik dan eigenlijk dat ik hem al op heb. 240 gram van gevuld speculaas vind zich snel een weg naar mijn spijsverteringsstelsel en met een volle buik en de laptop op schoot, kan ik nu eindelijk eens de recap schrijven van de Chicago Marathon.

Het werd tijd.

Chicago werd niet wat ik er van gehoopt had. Maar zoals ik al eens ergens op instagram ben tegen gekomen: You Can Have Results or Excuses, Not Both.

Wat ging er mis? Eigenlijk niet zoveel zou je zeggen. De voorbereiding liep gewoon soepel. Tuurlijk, af en toe wat pijntjes, maar niks van dat alles waarvoor je gillend naar een fysio rent, om twee weken voor de start nog een naald in je kuit laat zetten en dan maar Op Goed Geluk aan de start staat en dan wetende dat ergens tussen nu en 42 je lichaam tegen je gaat zeggen: “hé mafkees, wat denk je nou zelf? Bekijk het maar, toedeledokie. #klaarmee”.

Ik liep zelfs weer een 10km, een echte 10 en geen 9,6km onder de 40 minuten en dat was alweer 11 jaar geleden. Elf jaar! Toen gingen we nog naar het WK voetbal weet je nog? Marco Borsato teisterde de hitlijsten met Rood en ik was net 30 geworden. Dertig! Mijn beste jaren moesten nog komen, soort van….

Ok, de 39:39 was zelfs nog iets langzamer dan ik gehoopt had, maar midden in de marathonvoorbereiding was dat geen gek resultaat. De laatste weken gingen beter en beter, zelfs weer 94 km in de week kunnen draaien en daarnaast zelfs nog een zwem en fietstraining in da pocket. Ik ben er klaar voor.

Maar hoe kom je daar?

Chicago is echt nog een takke end vliegen en verdomd, op de dag dat we vertrekken is er een heuse najaarsstorm, die ervoor zorgt dat er maar 1 start en landingsbaan beschikbaar is en daar sta je dan in de rij met je miljoenen dollars kostende Boeing 77 nog wat. Dus als je om half 5 wakker was en door alle vertragingen uiteindelijk pas om half tien Chicago tijd (zeven uur-tijdzones verder) in je appartement ligt, dan ben je wel gaar. En Moe.
Wel noemenswaardig nog dat in alle heise van gecancelde vluchten dat dan wel zes van ons in hetzelfde vliegtuig terecht kwamen in plaats van de geplande 4 en we nog een bijzonder prettig gesprek hebben gehad met een echt Kona ganger (die gewoon nog even wereldkampioen werd in haar age group, van harte nog.). Elk nadeel heb z’n voordeel.

Met z’n 8ten in een appartement en dan proberen het vroeg opstaan ritme aanhouden ging nog verrassend goed, aangezien we allemaal wel goed aan de start wilde verschijnen. De zon komt om net iets voor zevenen op, en als je dan langs Lake Michigan loopt, zijn er ergere plekken om je laatste loopjes te doen.

Links Chicago, rechts Alan

De marathon hier is wel groot. Gewoon teringgroot mogen we wel zeggen. 45.000 deelnemers, da’s gewoon bijna een hele Kuip vol. OK, ik kan dan nog zeggen dat het niet de grootste marathon ter wereld is waaraan ik heb meegedaan, in New York City hebben ze nog 6 duizend extra lopers weten te vinden, maar het is zeker een hele grote familie waarvan we deel uit maken.

Voor je het allemaal echt doorhebt, is het alweer zover. De ochtend van de start. De gebruikelijk lichte tot zware paniek bij deze en gene, een bus die wel of niet rijdt (deed ie dus wel) en dan door de security naar je startvak waar het echte aftellen kan beginnen. Zenuwachtig in de rij voor de wc. Half uur later ga ik niet eens meer in de rij proberen te staan en sta met genoeg mannen tegen het hek aan te pissen. Zeikzuilen kennen ze hier nog niet.  Oh sorry, plaspalen schijnen ze te heten. Whizzpoles dan maar?

Verdomd.

Wat.staan.we.dichtbij.de.start.

Ik zie de toppers aan komen lopen en ik kan ze gewoon bijna aanraken.

het bewijs dat we vooraan stonden
het bewijs dat we vooraan stonden

 

Nadat het startschot, sirene,hoorn of wat het dan ook was, heeft geklonken ben ik in amper 6 seconden over de start. Alan aan mijn zijde, soms naast me lopen we de eerste tunnel in. GPS horloge gelijk van slag. En dan ineens lig ik daar. Op de grond. Op het beton wat hier voor asfalt doorgaat. “He, je flesje ligt los uit je drankgordel” hoor ik nog een toeschouwer zeggen (uiteraard in het Engels, duh), ik stop het flesje er weer in, sta op en hinkel een paar passen. Tering, die heup doet echt zeer, het zal toch niet zo zijn dat dit einde oefening is? Gelukkig na een pas of tien gaat het wel weer beter en moet ik Alan zien te vinden. Gelukkig in oranje singlet valt ie wel op en binnen no time loop ik weer naast hem. Ik zeg dat het wel weer gaat en we lopen door. Tussen de mensenmassa’s door. Wat een volk staat er vandaag zeg.

Jammer genoeg beginnen de benen al aardig vol te lopen en we zijn nog niet eens halverwege. Dat belooft niet veel goeds. Alan heb ik dan al lang moeten laten gaan en als medereisgenoot Jeroen mij voorbijkomt weet ik al hoe lang het is. Het worden weer dramatische laatste kilometers. Het publiek blijft ondertussen gewoon door juichen hier, zo zijn ze ook wel en wat ook niet echt helpt is dat het vandaag na 2 dagen grijs weer, echt mega zonnig is. Not a cloud in sight, zoals ze hier zeggen en verdomd. Dan kun je wel om half 8 ’s ochtends starten. Om 10 uur is het dan al gewoon goed warm hier.

En ik ga niet lopen klagen hier hoe verschrikkelijk die laatste kilometers zijn, en dat ik gewoon 10km per uur loop en dan nog probeer aan te zetten die laatste kilometers om nog onder de 3 uur 20 te komen, wat uiteraard niet meer lukt. Met 3:20.32 ga ik dan de boeken in. Mijn snelste Amerikaanse marathon, dat dan weer wel maar dat besef ik pas als mijn vrouw dat zegt.

Lorraine loopt wel een persoonlijk record maar heeft ook een beetje de balen in, want ze stond ineens met kramp in de hamstrings langs de kant onderweg en daar ga je niet sneller door lopen. Met 3:35.37 wordt ze dan toch maar mooi 1100ste vrouw, 154ste in haar categorie. Kom daar nog eens om!

Snelste TTN lid was Alan. 3:13.59. Met een 2014de plek overall, 346ste in zijn categorie leverde hij toch maar een puike prestatie, waarvan akte.

Chicago Marathon finishers

En weet je wat het erge is?

Na enkele uren begonnen de verhalen al. Op naar de volgende marathon, want er zat meer in. Of we willen meer.

Dus gaan we luisteren naar de spreuk:

You Can Have Results or Excuses Not Both

p.s.
Zondag aanstaande, staat de 7evenheuvelenloop weer op het programma. Alan en Jasper staan aan de start. Dat je het even weet.

Nog ruim een week tot de Chicago Marathon

Over precies een week stappen Alan, Jasper en Lorraine op het vliegtuig naar Chicago voor de 40ste editie van de Chicago Marathon te gaan lopen. Alle drie gaan op weg naar een nieuw marathon PR, zoals altijd.

En nog te vermelden

Niet onvermeld mag worden dat in de voorbereiding hierop Lorraine maar even de kwart triatlon van Stroombroek deed en pardoes op het podium belandde bij de dames van 40+.

Martijn belandde op 27ste plek overall in Emmeloord, met een puike eindtijd van 2:10.57 en ook daar geven wij hem een welverdiende high-five voor!

Martijn in actie in Emmeloord

Druk Triatlon Weekend in Didam en Cuijk

Dat valt nog best mee zo’n middenafstand

Jasper stond voor de tweede keer in zijn leven in Didam aan de start afgelopen zaterdag. Waar hij drie jaar geleden weer een comeback maakte op de kwart triatlon, was zaterdag de middenafstand aan de beurt. Die stond nog niet op zijn lijstje, vandaar.

Gelukkig was er een fotograaf  om eea vast te leggen, dus ja. De traditionele felgroene tubes waren weer te spotten en paste lekker onder het wetsuit.

De verplichte cijfertjes: zwemmen : 36:38 (incl. trap oplopen en klein stukje asfalt, geen grapje), fietsen: 2:28.33 (ok, net geen 80 volledige kilometers maar het zat er wel verdomd dicht tegenaan) en dan 1:31.13. Dramatische opbouw hier weergegeven door strava:



Plekken: per onderdeel: 29, 60 en 14 (in zijn categorie).
Vreemd genoeg misschien maar Jasper was eigenlijk wel het meest content met zijn fietsen en het minst met zijn lopen. Go figure?!

En overall was Jasper 101ste. Kom daar nog eens om!

Uitslagen Didam zijn online te vinden. Snel door naar Lorraine

 

Op zondag was het tijd voor Lorraine

In de auto ben je zo in Cuijk. Vorig jaar werd hier voor de eerste keer een triatlon gehouden en je kon gelukkig merken dat ze de nodige verbeterpuntjes hadden doorgevoerd. Betaald parkeren hoort daar blijkbaar ook bij, maar dan sta je wel voor de deur geparkeerd.

Traditioneel begint Lorraine altijd achterin het peloton van zwemmers en dat was vandaag niet anders, maar met 11 minuten uit het water lijken die zwemtrainingen toch echt zoden aan de dijk te zetten en onder een lichtgrijs wolkendek kon dan al ook snel een opmars gemaakt worden tijdens het fietsen. Lekker iets meer dan 20km trappen, eerst tegen de wind in, dat ging nog niet zo soepel, daarna wind in de rug: he, verrek, da’s lekker :-).

U snapt het. De vaart zat er goed in en als 18de begon mevrouw dan ook aan het lopen. De supportersschare langs de kant had er alle vertrouwen in dat de top10 nog in zicht zou komen maar had niet verwacht dat zelfs de top 5 nog mogelijk was. Zelfs de speaker was er van onder de indruk en kon niks meer uitbrengen (bekijk de beelden).

Om nog even wat statistieken erbij te pakken: 5de van 76 vrouwen,  11:03 zwemmen, 38:15 fietsen en dan 22:42 lopen. Totaaltijd 1:15.49.

En niet te vergeten: 34ste overall (van de 181 gestarte atleten): sjappo!

 

Hoogste tijd om ons op te gaan maken voor het hoogtepunt van het jaar op triatlonvlak: IronMan Frankfurt!

 

Pittige tijden bij TriatlonGendt!

De weergoden hadden het weer voorzien op de triatleten vandaag. Waar het eerder deze week nog snikheet was met weinig wind was het vandaag vechten tegen de wind in op de dijk. De paar miezerbuitjes complementeerde het geheel prachtig tegen een grijze wolken achtergrond. Kortom: TriatlonGendt was er eentje voor in de boeken.

Raceverslag

Alan ging vandaag ter voorbereiding op op IronMan Frankfurt zonder wetsuit te water en Jasper moest godsgruwelijk veel moeite doen om hem voor te blijven. Nog even apart vermelden dat, terwijl de atleten nog rustig aan het babbelen waren, ineens het startkanon in de verte klonk. Zelfs de tijdwaarneming was er door van slag geraakt getuige de onwaarschijnlijk snelle zwemtijden van Jasper: 14:47 op de kilometer: een tijd om in te lijsten.
Alan zat er bovenop met 15.17 en kon sneller wisselen, want Jasper worstelde nog met z’n wetsuit en schoenen en helm.

Bijna gelijktijdig betraden beide mannen dus de fietsarena van 10 kilometer en na nog even ‘zet hem op’ uitgewisseld te hebben stoof Alan de dijk op. Jasper kon hem lang in het vooraf zo mooi schoon gemaakte vizier houden, maar uiteindelijk trok Alan het ontspannen door en was het gat met Jasper ruimschoots geslagen. Na 1:13.56 werd de bijna 41 km afgelegd, een puike prestatie met deze omstandigheden mag ik wel zeggen. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen.
Jasper worstelde zich ondertussen door het fietsen. Zelfs een trio-atleet vroeg zich onderweg af, of er iets scheelde…Jasper’s antwoord laat zich raden: “Ik kan niet fietsen. Ik kan wel lopen!” (fietstijd voor de meeschrijvers: 1:16.22)

Jasper op weg naar de finish in Gendt

En dat klopte.

Jasper had een mooie voorbijganger te pakken die precies het beoogde tempo van 4:05 per km liep te pakken en bleef keurig in zijn spoor de eerste twee rondjes. Helaas was daarna deze haas weg, (tja, dat krijg je als je finisht) en dus moest Jasper het verder alleen doen. Dat lukte nog best aardig maar het beste was er al wel af. Ondertussen schalde de speakers dat Alan over de finish was gekomen. In een officieuze 2:13.02 legde Alan, ook wel bekend onder zijn alter ego AvH beslag op de 10 plek bij de mannen 40-49 (is tie echt al 40? Ja, dat is ie, we hebben het gecontroleerd). Uiteindelijk zat JR met zijn groene tubes er niet heel ver vanaf. 2:15.39, wat zomaar de 11de plek in dezelfde categorie oplevert. Kijken we dan naar de looptijd van beide heren dan is dat 40.59 voor AvH, op z’n gemakkie, en JR liep 40.52, klein beetje doorgetrokken tot aan het tandvlees. Zijn lippen traditioneel paars gekleurd na afloop. Geen paniek, dat hoort zo bij hem. Zijn moeder kan het bewijzen.

Kortom: weer een gezellig dagje onderweg op naar de volgende wedstrijden.
Voor de cijfer fetisjisten onder ons, de uitslagen staan al weer online.

Jasper gaat van start a.s. zaterdag in Didam op de midden afstand(2-80-20) en AvH en Martijn  mogen zich nog 2 weken inhouden tot IronMan Frankfurt!

Kersenfeest Triatlon Gendt: Alan & Jasper aan de start

Zondag is het alweer zover: Alan en Jasper mogen in Gendt aan de start staan van een van de leukste kwart triatlons die we kennen in Nederland: De enige echte Kersenfeest Triatlon in Gendt, met d t. (Bij Bemmel nog een stukje doorrijden).

4 rondjes fietsen, 4 rondjes lopen, 2 rondjes zwemmen, een groot feest. Weer ziet er nu prima uit alleen lijkt het erop dat het wetsuit thuis kan blijven. Het water is te warm daarvoor (boven de 22.0 graden).

Voor meer info bekijk je de site.

Zo’n zwemloop is goed te doen

Gisteravond in de Goffert gingen Lorraine en Jasper te water en te voet bij de Zwemloop. 300m in het Goffertbad en dan de loopschoenen aan voor zo’n kleine 3 km lopen in het Goffertpark.
Lorraine mocht als eerste starten en kwam in 6:46 over de mat na het zwemmen om vervolgens te wisselen in 1:45 (valt nog niet mee zo’n wetsuit uit trekken) en dan nog even in 12:40 lekker door te lopen. Daarmee 5de vrouw en 26 overall.
Jasper had zijn wetsuit thuis gelaten en zwom in 5:27 (inclusief uit het water klimmen en naar de tijdregistratiemat te rennen), wisselde in 45 seconden en vervolgens in 11:21 weer terug te komen over de finish. Daarmee belandde hij net buiten het podium op de ondankbare 4de plek bij de mannen, overall 7de en wat erger was:  één plek achter Dieuwertje die het na eigen zeggen rustig aan het gedaan. Nou ja zeg.

De uitslag is online.